De scheids bederft alles (not)
Je ziet het elke week en op elk niveau: de scheids fluit voor overtredingen die niemand ziet. Vervolgens maakt een speler duidelijk shoot en dán is de fluiter er niet bij. Het publiek moppert of begint met de nekharen overeind te roepen. De volle aandacht gaat naar de man of vrouw in het geel (of groen). De thuisclub verliest en ja, dat is natuurlijk geen wonder met zulke scheidsen. Teruglopend naar het clubhuis hoor je kreten als "die gasten hebben zelf natuurlijk nooit gehockeyd, snappen het spel en de speler niet en zijn de kneusjes van de hockeysport”en "als je zelf hoog gehockeyd hebt, dan trek je echt nooit zo’n geel pak aan”.
Je zit in de B-jeugd en zojuist heb je je ouders of de bestuurders van je club tekeer horen gaan tegen de scheids van Dames 1. Kom je thuis, ...... wáááát! Een mail van de club: je moet de scheidsrechterskaart gaan halen. Waarom? Lekker hoor, zo’n vrijgeleide naar een collectieve belediging. Nou, mij zien ze niet met zo’n fluit, ik ga liever hockeyen. En dat ga je doen, maar dan staan er weer twee van die kneuzen op het veld te wachten.... Of nog erger, ze staan er niet want ze hebben dezelfde gedachten als jij. Daar gaat mijn wedstrijd.
En dan deze nog: De eerstelijns jeugd van Nijmegen speelt doorgaans topklasse, IDC of landelijk. Wel gewenst dat deze paradepaardjes goede arbitrage krijgen. Bondsen dus, voor zover die wél goed fluiten tenminste. Schande dat de bond sommige teams uitsluit van die bondsarbitrage. Hoe kan dat nou? Mijn Marietje hockeyt zo goed en dan fluit daar die aardige zoon van Kees, die geen benul van hockey heeft. Daar gaat haar carrière. Toch maar even roepen, want zo aardig is die zoon helemaal niet als hij een fluit in zijn mond heeft.
Het dilemma van elke hockey vereniging: arbitrage. Voor fluiten is vrijwel niemand te porren en voor de organisatie daarvan geldt hetzelfde. Tja, zo worden we nooit beter. Want voor fluiten geldt hetzelfde als voor het spelletje zelf: je wordt beter door het vaak te doen en dan zou het ook best nog wel eens leuk kunnen worden. Wel fijn als je dan een coach hebt die je feedback geeft en al helemaal mooi als fluiten op gelijk niveau wordt gewaardeerd als het geven van training of het hockeyen in een top-team. Heb je eenmaal die goede commissie, leercoaches en enthousiaste scheidsrechters, dan heb je er een waardevolle 'afdeling' bij op de club. Een afdeling die de regels wél kent. Een afdeling die ook door de bond zeer gewaardeerd zal worden en het mogelijk maakt dat er ook nog steeds bondsscheidsrechters naar de club zullen komen.
Bij Nijmegen hebben we sinds jaar en dag een "Junior Arbitrage Corps”(JAC). Jonge scheidsrechters, soms zelfs D-leeftijd, worden opgeleid. Ze zijn herkenbaar aan een eigen shirt van een eigen sponsor en krijgen een kleine vergoeding voor een gefloten wedstrijd. Sommigen maken later de stap naar het fluiten voor de bond. De laatste jaren is echter de animo voor het JAC sterk afgenomen, vooral door een onderbezette arbitrage commissie. Met hangen en wurgen krijgt de commissie het elke week weer voor elkaar om op elke wedstrijd twee scheidsen aan te wijzen, maar daarmee is de koek op. Werven en aansturen van begeleiders gebeurt niet, het JAC loopt leeg omdat ze niet worden begeleid en nieuwe JAC-leden worden niet geworven. Zonde!
Wat doen we eraan als club? Allereerst gaan we erkennen dat arbitrage een kerntaak is van onze vereniging. We maken er beleid op en voeren dat uit. Stap 2: we spreken onze leden en het publiek aan op hun gedrag naar de scheidsrechter. Bedenk daarbij dat een scheids echt niet beter gaat fluiten wanneer hij steeds onder vuur ligt. Bovendien gaan de spelers zich hierdoor ook steeds meer op de scheids richten en vergeten ze te hockeyen. Vanaf nu ben je dus een "loser” als je de scheids afvalt. Stap 3: we gaan met z’n allen iets maken van het fluiten. Mensen met verstand van top-hockey: stap over die drempel en fluit ook eens een wedstrijd. Ouders: haal die scheidsrechterskaart, fluit en begeleid. Jeugd: meld je aan bij het JAC ([email protected]), fluit veel en wordt een top-scheids. Ook fluiten is topsport!
Het mooie is dat we alledrie de stappen tegelijk gaan doen! Met z’n allen. Kortom, meld je aan bij de arbitragecommissie als commissielid, begeleider, scheidsrechter of JAC-lid. Geloof het of niet, het is leuk om te doen. We maken er een mooie club van en dat is goed voor onze club.
"NMHC "Nijmegen"....dat ben je zelf!”
