Interview Rob Haantjes trainer H1

Heren 1 is terug in de hoofdklasse. En de kop is eraf. Uit tegen Bloemendaal werd het 3 - 0. Donderdag is de eerste thuiswedstrijd. Om 20:30 thuis tegen Den Bosch. We praten kort met de trainer Rob Haantjes.

Elf jaar geleden was je hier ook trainer. Wat voel je bij je terugkeer, nu van het mannenteam, en hoe verschilt dit van je tijd bij het vrouwenteam elf jaar geleden? Is er veel veranderd?

"Ik voel me weer net zo thuis als elf jaar geleden. Ik vind het een fijne club met een hoge graad van betrokkenheid en ook met een heel duidelijk familiegevoel. Je doet het echt met elkaar. Wat dat betreft is er denk ik niet veel veranderd."

Het is een bijzonder jaar voor Nijmegen, nu het mannenteam voor het eerst in heel lange tijd weer in de hoofdklasse speelt. Wat is je belangrijkste doel voor dit seizoen en hoe wil je dat bereiken? 

Je moet je wapenen tegen elite-atleten

"Het verschil tussen de promotieklasse en hoofdklasse is op een aantal vlakken echt gigantisch groot. Zeker op het fysieke vlak, maar ook op het technisch-tactische vlak. Alles gaat gewoon één tempo, soms al twee tempo's sneller. Je hebt hier ook echt te maken met elite-atleten waar je je dus ook tegen moet gaan wapenen. Het doel is om dit seizoen te laten zien dat we met z'n allen in de hoofdklasse thuis horen. Dat willen we bereiken door het vormen en het laten groeien van een sterke cultuur. Door eerst te verdedigen, dan aan te vallen, en door balbezit te leren koesteren."

Het team bestaat voor een groot deel uit spelers uit het oosten van het land en zelfs veel jongens uit de eigen jeugd. Hoe belangrijk vind je het om lokale talenten in het team te hebben, en wat brengt dat voor de dynamiek? 

"Nijmegen is los van een familieclub ook echt een jeugd-tophockeyclub in het oosten van Nederland. En ik vind dat jeugdtophockey'ers een kans verdienen binnen Heren 1. Dat is op het hoogste niveau aan de mannenkant echt superuitdagend. We gaan hier zeker mee aan de slag en kijken of we deze pareltjes kunnen vinden en ruimte kunnen bieden binnen onze trainingsomgeving. Bovendien is een van de vijf reguliere trainingen er al op ingericht om toptalent uit de jeugd, maar ook uit de omgeving, in te kunnen laten stromen."

Dit seizoen zijn er naast Dylan Wotherspoon nog twee Australiërs bij het team aangesloten, waaronder een oud-international. Wat voegen zij toe aan de ploeg en hoe integreer je hen binnen een hechte groep met veel spelers die elkaar al lang kennen? 

"De Australiërs passen eigenlijk naadloos in de cultuur en de sfeer van deze groep. Want deze groep is een groep krijgers die met elkaar doelen wil bereiken. En ik denk dat dat heel erg ook binnen de Australische cultuur past. Dus deze jongens voelen zich eigenlijk al heel snel op hun gemak. En los daarvan kunnen ze ook echt wel wat extra's brengen. Want zij weten wel waar Abraham de mosterd vandaan haalt, met betrekking tot tophockey. Dus hun ervaring op het gebied van wat er echt werkelijk toe doet, daar gaan we van profiteren dit seizoen."

Er moet rust in de ploeg zijn om je op je op de details van de sport te kunnen concentreren

Je hebt als coach al ruime ervaring opgedaan, ook op het hoogste niveau. Welke lessen uit je carrière neem je mee om dit team te begeleiden in de hoofdklasse? 

"De belangrijkste lessen die ik geleerd heb zijn dat, zeker als je werkt met een ploeg die in het rechterrijtje van de competitie zit, de manier hoe je met elkaar omgaat en hoe je omgaat met winnen en verliezen het grote verschil maakt op het einde. Je kunt je pas concentreren op de details van onze sport als er rust is in de ploeg en je vertrouwen hebt in elkaar en in jezelf. Ook de ervaring als coach, dat je trouw moet blijven aan je eigen principes, is wezenlijk. Je moet je niet te veel laten leiden door de stand op de ranglijst of het aantal keren dat je verloren hebt."

Het publiek moet krijgers op het veld zien

Tot slot, wat hoop je, naast prestaties op het veld, dit seizoen te bereiken met het mannenteam van HC Nijmegen, zowel op sportief als persoonlijk vlak? 

"Wat ik graag zou willen bereiken, en dat is eigenlijk ook op persoonlijk vlak, is dat de mensen die komen kijken, het publiek dat komt kijken, een groep ziet die laat zien wat voor team ze zijn en willen zijn.Dat ze een team zien dat een ploeg een groep krijgers wil zijn, warriors die met overtuiging en met plezier op het veld staan. Dat moet zichtbaar zijn. En als dat zo is, dan ben ik eigenlijk al heel erg trots."